دانلود کتاب ماجرا های تن تن و میلو عصای اسرار آمیز اثر هرژه

عصای اسرارآمیز (در فرانسوی Le Sceptre d’Ottokar)، که در ایران با این نام شناخته می‌شود و نام اصلی کتاب، عصای پادشاه اوتوکار است،

هشتمین داستان از مجموعه داستان‌های ماجراهای تن تن و میلو محسوب می‌شود

که از ماه آگوست ۱۹۳۷ تا آگوست سال ۱۹۳۸ در ضمیمه کودکان و نوجوانان روزنامه Le Vingtième Siècle  با نام Le Petit Vingtième به چاپ می‌رسید.

در این قسمت، تن تن، خبرنگار جوان به همراه سگ باوفایش میلو، راهی کشور خیالی سیلداویا می‌شوند.

کشور همسایه سیلداویا با نام بوردوریا (که این هم یک کشور خیالی است)، با توطئه موفق می‌شوند عصای پادشاه سیلداویا را بدزدند و او را مجبور به استعفا کنند.

با این حال تن‌تن، به کمک پادشاه می‌آید و برای بازپس گرفتن و پیدا کردن عصا، به او کمک می‌کند.

هرژه، در این کتاب، به صورت طنزآمیزی به نقد سیاست‌های آلمان نازی به خصوص تصرف اتریش پرداخت.

داستان عصای اسرارآمیز نیز مانند دیگر کتاب‌های تن‌تن، در زمان انتشارش توانست به موفقیت تجاری زیادی دست پیدا کند.

در سال ۱۹۴۷، هرژه به کمک ادگار پی جاکوبز، این کتاب را برای انتشارات کسترمن بازطراحی کرد.

در این کتاب، ما برای اولین بار با شخصیت بیانکا کاستافیوره آشنا می‌شویم.

شخصیتی که به غیر از این کتاب، در هشت کتاب دیگر از سری کتاب‌های تن‌تن نیز حضور مستقیم دارد.

در کتاب‌های تن‌تن در تبت و سرزمین طلای سیاه، آهنگ‌های کاستافیوره از رادیو پخش می‌شوند

نقد و بررسی اجمالی:

و در کتاب پرواز شماره ۷۱۴، در فکر و خیال کاپیتان هادوک حضور دارد. کشورهای خیالی سیلداویا و بوردوریا نیز در کتاب‌های دیگر تن‌تن حضور دارند.

شاید بتوان تصویر روی جلد کتاب عصای اسرارآمیز را یکی از خاطره‌انگیز‌ترین و متفاوت‌ترین تصویرهای روی جلد کتاب‌های تن‌تن برشمرد.

با این حال، این تصویر روی جلد، چند بار بازطراحی شد تا به شکلی که امروز می‌شناسیم، تبدیل شود.

در نسخه‌های سیاه و سفید کتاب، این طرح تفاوت‌های زیادی با طرح آشنای امروزی داشتند.

اولین طرح نسخه سیاه و سفید کتاب، تن‌تن و میلو را می‌دیدیم.

در دومین نسخه سیاه و سفید کتاب که در سال ۱۹۴۲ منتشر شد، کل طرح بازطراحی شد و شبیه به طرح فعلی شد.

در دو نسخه رنگی ۱۹۴۷ و ۱۹۶۴، اصلاحات جزئی در این طرح روی جلد صورت گرفت تا نهایتا هرژه به طرحی رسید که ما این کتاب را با آن می‌شناسیم.

همانطور که در ابتدای متن اشاره کردیم، دو کشور سیلداویا و بوردوریا، کاملا زاییده تخیل هرژه بودند. هرژه، حتی برای این کشور، تاریخ و زبان جدیدی نیز خلق کرد.

به طور مثال، کلمه پلیس، در زبان سیلداویایی، پولیتزسکی خوانده می‌شود که ترکیبی است

از یکی از اصطلاحات بروکسلی، کمی فرانسوی و کمی آلمانی که کمی با زبان اسلاویک تلفیق شده است.

یکی از نکات قابل توجه داستان، نام شخصیت منفی آن است. شخصیت منفی داستان، صدراعظمی به نام «موستلر» است.

اگر به نام او دقت کنید، می‌بینید که موستلر ترکیبی از نام دو رهبر فاشیست آن دوران یعنی موسولینی و هیتلر است.